Sekolah Kebangsaan Bukit Jawa, "SKBJ...SKBJ...SKBJ..." tulah kata-kata semangat yang selalu dilaungkan oleh warga SKBJ, bila ada temasya sukan tahunan. Selalunya sekolah ada jemput sekolah-sekolah lain untuk turut serta. Tak pun kalau ada temasya sukan sekolah peringkat daerah. Sekolah Berangan, Sekolah Bukit Abal dan Sekolah Bukit Merbau merupakan musuh tradisi. Kalau kejohanan bolasepak, Sekolah Berangan merupakan musuh yang paling sukar ditewaskan.....
Masa tu semangat meluap-luap, semangat sekolah la... Tapi biasala, aku masa tu tukang sorak je.. tak aktif lansung dalam sukan... mana taknya, asyik main lastik burung je. Kebanggaan tentang sekolah memang tak boleh dipertikaikan...
Cik gu... macam ayah sendiri, takut.. hormat. Kalau kat luar sekolah, pantang nampak cik gu cepat-cepat mengelak dari bertembung... Mana taknya, cik gu masa tu tak kira sapa, silap sikit siapla. Jangan la cuba-cuba nak repot kat ayah... Kena tambah lagi ada la... Tak macam sekarang, budak-budak lansung tak takut dengan cik gu.. mak ayah pulak selalu menyebelahi anak-anak. Mungkin tula sebabbnya, budak-budak sekarang 'agak kurang ajar sikit'.
Satu hari tu, tak silap aku masa tu darjah 3 kot, loceng gila dibunyikan. Semua murid-murid berkumpul di padang. Ntah sapa la nak kena rotan 'public canning'. Tengok-tengok abang aku (amat toh) ada kat atas pentas, kena rotan 2 ke 3 kali. Lepas tu cik gu mengumumkan yang di si abang aku telah menceroboh dan mengambil burung kat dalam taman sekolah. Seingat aku mak ayah tak tahu la benda ni....
Aktiviti masa rehat, ganas. Main karate (tettak). Selalunya kami dibahagikan kepada 2 kumpulan, 4 hingga 5 orang. Lepas tu bantai la, tak ada undang-undang. Jangan main dengan kayu dah la... nak tendang ke, nak terajang ke, nak karate ke... lantaklah. Baju sekolah, biasa kalau ada tapak kaki kat belakang tu, kira ok la. Budak-budak masa tu kira jahat jugak la, tapi tak sampai macam sekarang.. sampai masuk hospital, ada pulak yang berbunuhan.
Masa tu semangat meluap-luap, semangat sekolah la... Tapi biasala, aku masa tu tukang sorak je.. tak aktif lansung dalam sukan... mana taknya, asyik main lastik burung je. Kebanggaan tentang sekolah memang tak boleh dipertikaikan...
Cik gu... macam ayah sendiri, takut.. hormat. Kalau kat luar sekolah, pantang nampak cik gu cepat-cepat mengelak dari bertembung... Mana taknya, cik gu masa tu tak kira sapa, silap sikit siapla. Jangan la cuba-cuba nak repot kat ayah... Kena tambah lagi ada la... Tak macam sekarang, budak-budak lansung tak takut dengan cik gu.. mak ayah pulak selalu menyebelahi anak-anak. Mungkin tula sebabbnya, budak-budak sekarang 'agak kurang ajar sikit'.
Satu hari tu, tak silap aku masa tu darjah 3 kot, loceng gila dibunyikan. Semua murid-murid berkumpul di padang. Ntah sapa la nak kena rotan 'public canning'. Tengok-tengok abang aku (amat toh) ada kat atas pentas, kena rotan 2 ke 3 kali. Lepas tu cik gu mengumumkan yang di si abang aku telah menceroboh dan mengambil burung kat dalam taman sekolah. Seingat aku mak ayah tak tahu la benda ni....
Aktiviti masa rehat, ganas. Main karate (tettak). Selalunya kami dibahagikan kepada 2 kumpulan, 4 hingga 5 orang. Lepas tu bantai la, tak ada undang-undang. Jangan main dengan kayu dah la... nak tendang ke, nak terajang ke, nak karate ke... lantaklah. Baju sekolah, biasa kalau ada tapak kaki kat belakang tu, kira ok la. Budak-budak masa tu kira jahat jugak la, tapi tak sampai macam sekarang.. sampai masuk hospital, ada pulak yang berbunuhan.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan